مقایسه دو روش «بخیه» و «چسب و بخیه» در ترمیم شاخه‎های عصب سیاتیک در موش به روش اتصال «انتها به کنار»

پیش‎زمینه: استفاده از روش «انتها به کنار» در ترمیم عصب به‌تدریج مورد قبول جراحان ترمیمی قرار گرفته و به تازگی از چسب و بخیه به جای بخیه تنها برای ترمیم عصب استفاده می‌شود. در این مقاله دو روش «بخیه» و «چسب و بخیه» مقایسه شدند.مواد و روش‎ها: در یک مطالعه تجربی، ۳۰ موش از نژاد ویستار به سه گروه (هرگروه شامل ۱۰موش) تقسیم شدند. در گروه اول عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع و قسمت انتهایی آن به‎وسیله بخیه به «کنار» عصب تیبیال وصل گردید. در گروه دوم موش عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع و قسمت انتهایی به‎وسیله بخیه و چسب به‎صورت «انتها به کنار» به عصب تیبیال وصل شد. در گروه سوم عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع گردید و هیچ‎گونه عمل دیگری انجام نشد. هر ۳ گروه بعد از ۴ ماه ارزیابی شدند.یافته‎ها: بعد از ۴ ماه در گروه اول و دوم بازیابی حرکت اندام تحتانی ایجاد شد ولی در گروه سوم هیچ‎گونه بازیابی در حرکت اندام ایجاد نشد. تعداد اکسون‎های بازسازی شده در گروه دوم بیشتر، و زمان جراحی در گروه دوم نسبت به گروه اول کوتاه‎تر بود.نتیجه‎گیری: ترمیم عصب به شیوه «انتها به کنار» با بخیه و چسب از نظر زمان و رشد اکسون نسبت به روش ترمیم با بخیه بهتر می‎باشد و در مقایسه با قطع عصب بدون ترمیم «انتها به کنار» نتایج بهتری دارد. لذا در موارد ضروری می‎توان از روش «انتها به کنار» استفاده نمود.